Ιστορίες Ζωής: Η ζωή στο δρόμο

Ο Στεργιος είναι σήμερα 50 ετών. Τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής του ζεί στον δρόμο. Στα παγκάκια και σε πάρκα το καλοκαίρι, σε ακατοίκητα σπίτια και κτίρια τον χειμώνα.

Πως ήταν η ζωή σου πριν απο αυτήν την δύσκολη περίοδο που διανύεις;

Ήμουν παντρεμένος και έχω αποκτήσει δύο παιδιά απο τον γάμο μου. Χώρισα πρίν απο 5 χρόνια. Μαλώναμε συνέχεια με την γυναίκα μου. Για το παραμικρό. Μετά απο ένα πολύ μεγάλο καυγά της ζήτησα να χωρίσουμε. Πήρε τα παιδιά μας και έφυγε. Απο τότε ξεκίνησε ένας πολύ μεγάλος αγώνας. Προσπαθούσα να δω τα παιδιά μου και δεν με άφηνε η σύζυγος μου. Δεν ήξερα καν που έμεναν. Εγώ δούλευα ως μάγειρας σε ένα εστιατόριο. Πριν 4 χρόνια το μαγαζί έκλεισε. Έχασα την δουλειά μου αλλά δεν άρχισα να ψάχνω για άλλη. Το μόνο που ήθελα τότε ήταν να βρω την πρώην μου και τα παιδιά μου. Απο το μίσος που είχα για την γυναίκα μου, μου είχε γίνει έμμονη ιδέα να τους βρώ και να αρχίσω να βλέπω τουλάχιστον τα παιδιά. Είχα πολλά έξοδα λόγω των δικηγόρων. Ήμουν άνεργος και δεν είχα έσοδα απο πουθενά. Μέχρι που τα χρήματα που είχα στην άκρη τέλειωσαν και δεν είχε κανείς να με βοηθήσει.

Στον δρόμο πως βρέθηκες;

Είχα αφήσει ενοίκια απλήρωτα και μου έκανε έξωση ο σπιτονοικοκύρης μου. Συγγενείς δεν έχω πολλούς, αλλα και οι λίγοι που έχω μου έκλεισαν την πόρτα. Πήγα να ζήσω σε στέγες απόρων. Δεν κατάφερα να συμβιώσω. Δεν ειναι εύκολο. Δεν μπορούσα να ζήσω με μετανάστες και με περιθωριακά άτομα. Ζητώ συγνώμη που το λέω αλλά δεν ήθελα. Αποφάσισα να φύγω και να ψαχτώ αλλού. Βρήκα ένα ακατοίκητο παλιό κτίριο και αποφάσισα να ζήσω εκεί. Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό. Δύσκολες καταστάσεις αλλα τουλάχιστον μόνος μου. Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Τώρα το καλοκαίρι ζω όπου βρω. Σε πάρκα και πλατείες.

Πως επιβιώνεις, πως τα καταφέρνεις;

Ντρέπομαι που το λέω αλλα ζητιανεύω. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο αλλά δεν μπορώ να βρω και δουλειά. Ψάχνω αλλα ποιος θα μου δώσει δουλειά; Έτσι όπως είναι η ζωή μου, ούτε μπάνιο μπορώ να κάνω εύκολα, ούτε να ντυθώ ωραία.

Τα παιδιά σου κατάφερες να τα δεις;

Όχι. Τον αγώνα μου τον παράτησα. Ντρέπομαι κιόλας. Δεν θέλω να με δουν τα παιδιά μου έτσι. Σε αυτήν την κατάσταση. Προτιμώ να με δουν κάποια στιγμή που θα ειμαι καλύτερα. Θα τα καταφέρω όμως. Αργά ή γρήγορα η ζωή μου θα αλλάξει και θα γίνω πάλι άνθρωπος...

thousandnews.gr

loading...

Share on Google Plus

Tromero.eu

Αν βρήκατε το άρθρο ενδιαφέρον κάντε ένα SHARE να το δούνε και οι φίλοι σας! Σας ευχαριστούμε.