ΠΡΌΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΎΣΕΙΣ:

Συμμαχίες με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς και τη Σοσιαλδημοκρατία...

simaxies_me_ta_alla_komata_tis_aristeras
«Σταθερή επιδίωξη των αντιπάλων μας, μέσα στην Ελλάδα και έξω από αυτήν, είναι είτε να ανατραπεί η κυβέρνηση είτε να προσαρμοστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πλαίσιο, σαν τα άλλα» επισημαίνει στο Σχέδιο Θέσεων του κυβερνώντος κόμματος ενόψει του Συνεδρίου του, που θα συζητηθεί το Σάββατο και την Κυριακή, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, που θα αρχίσει τις εργασίες της με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.
Το Σχέδιο Θέσεων, που φέρνει στο φως της δημοσιότητας κατ’ αποκλειστικότητα σήμερα το Real.gr, τάσσεται με σαφήνεια υπέρ της απλής αναλογικής: «Σταθερός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να θεσμοθετηθεί για όλα τα αιρετά όργανα του κράτους, το Κοινοβούλιο, τα Περιφερειακά και τα Δημοτικά Συμβούλια, το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής.
Πρόκειται για μία διαδικασία, που όσον αφορά το κόμμα μας, περιέχει, εκτός από νομοθετικές παρεμβάσεις και την προετοιμασία για πολιτικές συνεργασίες.
Η απλή αναλογική –περισσότερο από κάθε άλλο σύστημα- προϋποθέτει τη σοβαρή και έγκυρη επεξεργασία μιας πολιτικής συμμαχιών άξιας του ονόματός της και όχι της τελευταίας στιγμής.
Αυτό είναι ανεξάρτητο από την αυτονόητη επιδίωξη του μεγαλύτερου δυνατού εκλογικού ποσοστού μέχρι την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή, αλλά και την επιδίωξη της μεγαλύτερης δυνατής συσπείρωσης κοινωνικών δυνάμεων γύρω από το πρόγραμμα της αριστεράς».
Ανοίγματα
Οι Θέσεις μάλιστα δίνουν με σαφήνεια το στίγμα των συνεργασιών με τα άλλα κόμματα της αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας:
«Στο πολιτικό επίπεδο, επιδιώκουμε τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για προγραμματικές συμφωνίες και για συμπόρευση με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Επίσης επιδιώκουμε συμμαχίες και συμπόρευση με κόμματα και Κινήσεις που αναφέρονται στη σοσιαλδημοκρατία, εφόσον απαλλάσσονται από δεσμεύσεις απέναντι στο παλιό κομματικό σύστημα και το νεοφιλελευθερισμό, καθώς και με πολιτικές εκφράσεις του οικολογικού κινήματος, πρώτα απ’ όλα με το κόμμα των Πρασίνων».
«Προδιαγεγραμμένη η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ»
Το Σχέδιο Θέσεων περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο για την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, την εκλογική νίκη του Σεπτεμβρίου, την κυβερνητική πολιτική και την αναδιοργάνωση του κόμματος. Μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, ήταν προδιαγεγραμμένη. Η έκταση των αποστρατεύσεων, όμως, θα μπορούσε να μειωθεί, εφόσον η ηγεσία του κόμματος επιδείκνυε την ετοιμότητα να οργανώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα την εσωκομματική συζήτηση που χρειαζόταν.
Η απόφαση για σύγκλιση έκτακτου Συνεδρίου και η ακύρωσή του μετά, εξαιτίας της οπωσδήποτε αναγκαίας προκήρυξης εκλογών, απομάκρυναν από τις γραμμές μας ανθρώπους που μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι μαζί μας, ακόμα και μετά την απογοήτευση που προκάλεσε η συμφωνία του Ιουλίου.
Η προκήρυξη εκλογών ήταν αναγκαία διότι, πρώτον, η κυβέρνηση είχε υποχρεωθεί να αναδιπλωθεί και να αναπροσαρμόσει την πολιτική της και επομένως έπρεπε, όπως είχε δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, να ρωτήσει εκ νέου τον λαό και, δεύτερον, επειδή, μετά την άρνηση ψήφου σημαντικού μέρους των βουλευτών, δεν είχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η απαίτηση της αστικής αντιπολίτευσης και των συντρόφων μας που συγκρότησαν τη ΛΑΕ να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση από την ίδια Βουλή οδηγούσε, με διαφορετικά κίνητρα, στο να σύρει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση συνεργασίας με τα κόμματα του παλιού καθεστώτος και στην ουσιαστική και αμετάκλητη ακύρωση της τομής του Γενάρη αντίθετα με την λαϊκή ετυμηγορία.
Η νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, απέδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οικοδομήσει ισχυρούς δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα, ενώ η αστική αντιπολίτευση εξακολουθεί να ταυτίζεται με το παλιό καθεστώς.
«Ηγεμονικός πόλος»
Με τη λαϊκή ετυμηγορία του Σεπτεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ εδραιώνεται ως κυρίαρχη δύναμη στα πολιτικά πράγματα της χώρας και ως νέος ηγεμονικός πόλος στο υπό διαμόρφωση εγχώριο και ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Η δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε τα σχέδια εγχώριων και ξένων δυνάμεων που είχαν επενδύσει στη στρατηγική της «αριστερής παρένθεσης», διαψεύδοντας τις ελπίδες όσων απεργάζονταν το σύντομο τέλος της αριστερής κυβέρνησης και την παλινόρθωση των δυνάμεων του δικομματισμού.
Αν η κατάρρευση του δικομματισμού συνέβαλε, έναν χρόνο πριν, στην ανάδειξη, για πρώτη φορά, της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία, η δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ επιτάχυνε την αποσύνθεση του παλιού πολιτικού συστήματος και πυροδότησε διαδικασίες και διεργασίες ανασύνθεσης και αναδιάταξης του πολιτικού χάρτη της χώρας, συμπιέζοντας ιδίως τις δυνάμεις του λεγόμενου Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας (υπαρξιακή κρίση ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ, τριχοτόμηση της ΔΗΜΑΡ, συρρίκνωση της απήχησης του Ποταμιού, ατελέσφορη ως τώρα αναζήτηση πολιτικής, ιδεολογικής και προγραμματικής φυσιογνωμίας της ΝΔ υπό τη νέα της ηγεσία). Κατέρριψε το μύθο της δήθεν τυχαίας ή συγκυριακής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιανουάριο στην κυβερνητική εξουσία».
Το δίλημμα ήταν «Μνημόνιο είτε με ευρώ είτε με δραχμή ή άτακτη χρεοκοπία»
Ειδική αναφορά γίνεται για τους λόγους που οδήγησαν την κυβέρνηση στην υπογραφή του Μνημονίου:
«Την επαύριον του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με το εξής εκβιαστικό δίλημμα: είτε να υπογράψει μια συμφωνία που θα της εξασφάλιζε τριετή χρηματοδότηση ύψους 86 δισ., με αντάλλαγμα την υιοθέτηση μιας σειράς αναμφίβολα σκληρών μέτρων, είτε να οδηγήσει τη χώρα σε άτακτη χρεοκοπία, με απρόβλεπτες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.

Το δίλημμα εξάλλου που μας τέθηκε δεν ήταν «μνημόνιο ή δραχμή» αλλά «μνημόνιο, είτε με ευρώ είτε με δραχμή ή άτακτη χρεοκοπία».
Απορρίπτοντας τόσο την τυφλή ρήξη όσο και την άνευ όρων υποταγή, προτιμήσαμε την υποχώρηση και τακτική αναδίπλωση προκειμένου να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να προχωρήσουμε, διατηρώντας την ελπίδα κατίσχυσης, σε έναν άνισο αγώνα που συνεχίζεται.
Σε ότι αφορά το πρώτο σκέλος της συμφωνίας, τη δανειακή σύμβαση δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε να αποτρέψει το σχέδιο διαρκούς χρηματοδοτικού εκβιασμού που υποστηριζόταν από ακραίους συντηρητικούς ευρωπαϊκούς κύκλους – κυρίως την ομάδα Σόιμπλε – και το οποίο παρέμενε ενεργό μέχρι και το EuroGroup της 14ης Αυγούστου.
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, η Ελλάδα θα έπρεπε είτε να αρκεστεί σε ένα πεντάμηνο πρόγραμμα παράτασης της προηγούμενης δανειακής σύμβασης είτε να προχωρήσει, μετά την 12η Ιουλίου, σε μια σειρά διαδοχικών χρηματοδοτήσεων, που θα είχαν ως αποτέλεσμα την παράταση της αβεβαιότητας αλλά και την ενίσχυση των δυνατοτήτων εκβιασμού των δανειστών για την εφαρμογή υφεσιακών και αντικοινωνικών μέτρων και πολιτικής.
Αντί αυτού, καταφέραμε να εξασφαλίσουμε αφενός την αλλαγή του νομικού και θεσμικού πλαισίου με τη σύναψη νέας δανειακής σύμβασης και αφετέρου τη χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών της χώρας σε βάθος τριετίας για την κάλυψη τόσο των εξωτερικών της υποχρεώσεων όσο και των εσωτερικών οφειλών του Δημοσίου».



loading...
Share on Google Plus

Tromero.eu

Αν βρήκατε το άρθρο ενδιαφέρον κάντε ένα SHARE να το δούνε και οι φίλοι σας! Σας ευχαριστούμε.
    Σχολιαστε στο Blogger
    Σχολιαστε στο Facebook

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κάντε το σχόλιο σας,η άποψή σας είναι πολύ πολύτιμη για εμάς. Σας ευχαριστούμε.